Melankoli

haberin yoktu

  • 11 yıl önce, admin tarafından yazılmıştır.
  • 2 Yorum
  • Kalır

Ne güzelde gitti öyle
Kalemim kırıldı, kapım kapandı
Hayat arsız aşk savaşlarıyla devam etti
Seni seviyorum yağmalandı aşk yoksunları tarafından
Ben seni seviyordum senin haberin yoktu
Gözlerim gözlerine ilişirdi durup dururken
Durup dururken yüreğim kanardı
Bir kurşun deler geçerdi ömrümü
Paramparça olurdu hayallerim, sevdam
Ne güzelde ağlardın
Oysa tek istediğim elin elimde yaşlanmaktı
Parmak uçlarının saçlarıma değmesi
Aşktan sarhoş olmak belki de
Hadi çık gel
Komiğim
Yok böyle bir dünya biliyorum
Haberin yoktu ben seni seviyordum
Şiirler yazıyordum sana ve yüreğimin alevinde yakıyordum çoğu kez
Senin gözlerinde alev alev yanmak varken
Ve ben seni seviyordum senin haberin yoktu
Depremler olurdu yüreğimin odalarında
Kim varsa öldürdüm
Ne aşklar feda oldu yolunda
Sen bunların hiç birini bilmedin
Görmedin acılarımı
Şiirlerimden haberin yoktu
Hem görsende anlamazdın bilirim
Belkide şimdi karşına çıkıp söylesem bunları
Hani olurya belki anlarsın
Olmaz demi
Aşk tesadüfleri sevmez sevgilim
Kader demek acıtıyor canımı
Benim sana aşık olmam da kaderdi
Senin onu seviyor olmanda
Olsun
Ben seni seviyordum sevgilim
Senin haberin yoktu
Şiirler yazıyordum yüreğimin yangınlarıda yaktığım

Şiir: Gizem Yetgin
Yorum: Kahraman Tazeoğlu

  1. Mnzl dedi ki:

    Sen yokken gittim
    Korkularımın üstüne
    Hiç ardıma bakmadım
    Gümüş şiirler yazdım sen yokken
    Çok yangın çıktı yüreğimde
    Küllerini bile savurmadım
    Irak denizlerin fırtınasıydım
    Uzak iklimlerin sert rüzgarları
    Kulaçlarken denizinde gurbeti
    Kanlı savaşlarım,
    Belalı sevdalarım olmadı hiç
    Ama hep sustum,
    Hep ağladım, hep yandım sen yokken.
    Bekliyorum dönüşünü yeniden,
    Bir gelsen,
    Hayatın önünden alsan beni
    Bir gelsen,
    Sellerin önünden alsan beni
    Bir gelsen,
    Ölümlü düşlerimden alsan beni.

    Çok durdum güneşe karşı bir başıma
    Savrulurdum rüzgarlarında sensizlik denizinin
    Sen yokken,
    Az dolaşmadım gönlümün kuytularında
    Üşüyen karanfilim şimdi buruşuk parmaklarda
    Bir kırağı ayazıydım gecenin kollarında
    Zifirlerinde sadece ben üşürdüm.
    Hiç aldırmadım esen rüzgara
    Hiç dinlenmiş bir yürekle çıkmadım ortaya
    Yinede hiç yıkılmadım giden trenlerin ardından
    Ama bütün yangınlar beni yaktı önce
    Hep ortasında kaldım vurgunların
    Vurgun nedir ki? deme
    Bir babanın serzenişi nasılsa öyle
    Bayrakları indirilmiş,
    Bozguna uğramış bir hisardım sen yokken
    Hep sustum,
    Hep yandım, hep ağladım sen yokken.
    Bir gelsen,
    Yangınlardan alsan beni,
    Bir gelsen,
    Dünyalarımdan alsan beni,
    Bir gelsen,
    Şafaksız gecelerden alsan beni,
    Ama ne zaman gelsen,
    Akşam kızılı gözlerimle bulacaksın beni.

    Cahit Külebi

  2. Mnzl dedi ki:

    Aşk EMEK İSTER (dizi film)

Bir Yorum Yazın