Sen şimdi bilmezsin, uzaktan bakıp da yanıma gelmek için cesaretin kırılmasın. Böyle uzak, böyle soğuk duruşuma aldanma, geçmiş kırgınlıklarımdandır… Hani göz göze gelip de içimde bir şeyler uyandığında sessiz kalırsam bil ki korkudandır sessizliğim, umursamazlığımdan değil… Bana bakıp da korkularıma şaşırma. En çok, içini açan insan kırılır hayatta. Onlar da büyük korku dağları yaratır sonra. Ben; ne yaşarsa yaşasın her defasında kendini yeniden tamamen açabilen birisiyim. Aldığım yara sayısı artsa da hissettiğim mutluluk herkesten fazla… Elindeki silahını doğrultup teslim olmamı bekleme sakın. Ben teslim olmam, teslim almanı beklerim, unutma… İnsan hayatı boyunca bekler ya hep birini; belki de Tanrı’nın daha evvel bana gönderdiği yanlış kişiler, sen geldiğinde daha çok minnettar olmam, daha çok kıymet bilmem içindi, kim bilir… ‘Seni seviyorum’ cümlesi duymazsan benden sakın sevmediğim yanılsamasına kapılma. Ben sevmenin ne demek olduğunu çok erken öğrenmişlerdenim. Sen çırılçıplak kalmaktan korkmadığında karşımda, ben de bu cümleyi söylemekten korkmayacağım… Seni hemen aramıyor, sormuyorsam bu vazgeçtiğimden değildir… Yorgunluğumdandır sadece bunu bil.  Aramıza mesafeler, yollar, uzaklıklar girerse aşkımın bitebileceğini düşünme sakın. Benim aşkım görerek çoğalmaz. Tanrı aşkı gibidir, inançla büyür…  Sadakat mi bağlılık mı diye çıkma karşıma. Ben sadakatin zorlamasındansa, bağlılığın samimiyetini tercih ederim. Nereye gittiğin değil, nereye döndüğün önemlidir benim için… Aşkı bilmeyen insan kendini de bilmez. Ondan korkansa hayattan korkar aslında. Aşkın ne olduğunu öğrenmeden gelme sakın bana. Kendini karşındakinde kaybetmeyi göze alamayan insan kalbini gerçekten açamaz aslında.  Korkuların, endişelerin olabilir en başta. Ama aşk imkansız olan birçok şeyi gerçek kılar hayatta. Bekliyorum… Öyle bir gel ki bana; her gece yatağa yattığımda son düşündüğüm, her sabah kalktığımda ilk düşündüğüm olasın. Tıpkı Orhan Veli’nin dizelerindeki gibi;  ’Öyle bir hava da gel ki; Vazgeçmek mümkün olmasın…’

Başak Sayan