Melankoli

Nasırlı

  • 14 yıl önce, admin tarafından yazılmıştır.
  • 2 Yorum
  • Kalır

Gövdem büyüdükçe
Yüreğim çocuk kaldı benim
Çamura şekil verir gibi
Sevdim kimilerini

Bazı çocukların
Tek oyuncağıdır toprak
Çamurun topraktan geldiğini
Kendinin de nere gideceğini
Erkenden bilirler onlar

Sen hiç elleri nasırlı
Bir çocuk gördün mü?

Ellerim büyüdükçe ben
Daha da sevdim seni
Anlamlar yükledim sana
Anlamlardan habersizdin
Her cümlenin öznesiyle ilgilenir
Yüklemiyse sana
Pek komünist gelirdi
Bilmezdin üstelik
Sevgi emek demekti
Sevgiyi savunanlarsa sence
Anarşist kimselerdi
Anlamlar yükledim sana
Anlamlardan habersizdin

Yüzüne baktıkça hatırlıyorum şimdi
Her baktığımda hatırlıyorum
Adı aşk
Böyle bir şey vardı
Hem tanıdık
Hem çok paslı
Hem gerçek
Hem yarınsız

Hani bazı şeyler
Yüzyılda bir olur ya
Sen güneştin, bense ay
Tutuldum sana
Ve karardı dünya

Yaz!
Yaz şimdi…
Al eline yazgının
Zamandan kalemini
Şu ömrüme sen gibi
Bir sevda daha yaz

Al!
Sen sen ol
Ansızın al ahımı
Nasıl olsa acısı
Aheste aheste çıkacak
Sanma ki bir gün gelecek
İnsan denen o hayvan
Zulmetmekten bıkacak

Gerçi hoş
Senin için şimdi
Tanrılığa soyunmuş diyorlar
Yaz o zaman
Al eline yazgının
Zamandan kalemini
Şu ömrüme sen gibi
Bir sevda daha yaz

Hükmetmek neyine senin
Aşk senin neyine
Adını bile bilmezsin
Hadi bildin diyelim
İsmiyle seslensen
Dönüp bakmaz sana
Bense sevdim seni
Beni bildin mi?
Sen hiç elleri nasırlı
Bir çocuğu sevdin mi?

Yiğit Güralp

  1. sad_E dedi ki:

    AKDENİZ YARAŞIYOR SANA

    Akdeniz yaraşıyor sana
    Yıldızlar terler ya
    Sen de terliyorsun
    Aynı ıslak
    Pırıltı burun kanatlarında
    Hiç dinmiyor motorların gürültüsü
    Köpekler havlıyor uzaktan
    Demin bir çocuk havladı
    Fatmanım cumbadan çarşaf silkiyor yine
    Ali dumdum anasına sövüyor saatlerdir
    Denizi tokmaklıyor balıkçılar
    Bu sesler işte sessizliğini büyüten toprak
    O sesinin sardunyalar gibi konuşkan sessizliği

    Hayatta yattık dün gece
    Üstümüzde meltem
    Kekik kokuyor ellerim hala
    Senle yatmadım sanki
    Dağları dolaştım

    Ben senden öğrendim deniz yazmayı
    Elimden düşmüyor mavi kalem
    Bir tirandil çıkar gibi sefere
    Okula gidiyor öğretmenim
    Ben de ardından açılıyorum
    Bir poyraz çizip deftere
    Bir ada var sırf ebabil
    Dönüyor dönüyor başımda
    Senle yasadıgım günler
    Gümüs bir çevre oldu ömrüm
    Değince güneşine

    Neden sonra buldum o kaçakçı mağarasını
    Gözlerim kamaşınca senden
    Ölüm belki sularından kaçırdığım
    O loş suda yıkanmaktır
    Durdukça yosundan yeşil
    Kulaç attıkça mavi

    Ben düzde sanırdım yıkıntım
    Örenim alkolik asarım
    Mutun doruğundaymışım meğer

    Senle çıkınca anladım
    Eski Yunan atları var hani
    Yeleleri bükümlü
    Gün inerken de öyle
    Ağaçtan izdüşümleriyle
    Yürüyor Balan tepeleri
    Yürüyor bölük bölük can
    Toplu bir güzelliğe doğru

    Kadınım
    Yaraşıyorsun sen Akdenize

    ((Akdeniz zamanı…ben geldim… bu şiirle..:P))

  2. sad_E dedi ki:

    Bu Şiir Büyük üstad Can Yücel’in dir. unuttum. yazmayı..

sad_E yazısına yorum yazın