Geçen gün bir yazı okudum.. Aşka dair. Üzüntüden, yıkıntıdan, dağılmışlıktan söz ediyordu. şöyle döndüm de bir kendime baktımo an. İçimden geçip giden sevgileri tartıya koydum objektif olmaya çalışarak. Sonra “karar” dedi hakim. Aslında kişiye değilmiş benim aşkım. ben aşka aşıkmışım meğer. aşk benim için bir çerçeve gibiymiş. içine koyduğum resimle bir anlam kazanıyormuş benim aşkım.. sonra gün geliyor o resim düşüyormuş içinden ama aşk olan çerçevem hep oradaymış. sonra başka bir resim içine; aşk farklı bir anlam kazanıyormuş.. başka renkler başka bir duruş, başka bir bakış.. her seferinde farklı oluyormuş ana fikri aşk olan çerçevemin.
Acıyı aslında yüreğimiz değil beynimizdir yoğunlaştıran. Kendi kendimize yapıyoruz bunu. belki seviyoruz aşk acısı çekmeyi ha? ne dersiniz.? Kimimiz salya sümük Mecnun olurken, kimimiz çivi çiviyi söker diyoruz ahaliye ve yeni bir resim arıyoruz adı aşk olan çerçevemizin içine..

kim ne derse desin.. “AŞKI SEVİYORUM”..

ERDEN EKİN

Ufalanırken gökler yürğimde,senli günlerin çoşkusu durgunlaşıyor içimde.yokluğundan olsa gerek bu durgunluk.Gelmeyişinden olsa gerek…
Griliniğini bıraktın ellerime.sen giderken renklerimi aldın.maviyi,sarıyı,kırmızıyı,yeşili.şehrin gürültüsünü bırakıp sensiz suskunluklara terkettin.gittin işte… (Devamını Oku)

Gecenin en nikotinli saatinde, dudaklarımda söndürdüğün son dal sigaranın sakıncası içerisindeyim…
Biz yüz metre öte de kilise camlı bir karakolun,
en terbiyesiz nezaretiydik seninle!
sakınca kokuyorduk,
ve bu şehir de ne kadar hayat kadını varsa bize barınırdı, hatırlıyorsundur. (Devamını Oku)

Sen bende neleri öpüyorsun bir bilsen
Herkesin perde perde çekildiği bir akşam
Siyah bir su gibi yollara akan yalnızlığı öpüyorsun
Ağzında eriklerin aceleci tadı
Elleri bulut, gözleri ot bürümüş ekin tarlası
Bir çocuğun düşlerine inen tokadı öpüyorsun. (Devamını Oku)

Bugünümün şarkısı 🙂

Aynaya sordular güzel miyim diye
Dedi bırak yüzünü bak şu gözlere
Eğer parıltı varsa yüreğin çarpıyorsa
Bu dünyada senden güzel mi var? (Devamını Oku)

kaçağım, eşkıya aşklar yaşarım durmadan, kaşla göz, dağla uçurum arası. konar göçerim, sürgünlüğümü yurtlanmaz yerleşik sevdalar. sığsın isterler defnelerim küçücük saksılarına. yetmez dağ başlarımın teslimiyeti istenir. ya katlim ya ihanetim. bilmezler bir başka yol olduğunu. yani ben eşkıya, her yanı pusu. gözlerimdeki dumanlı dağlara sevdam, zülfümde gölgeye sığınmam bundandır. (Devamını Oku)

giden gitmiştirde kalan neden hep çaresiz
sorular hep cevapsız kalır
sözcükler tamamlanamaz
ağlamaya bile vakit bırakılmadan
aniden bu yok oluş
bir iz bırakmadan sırra kadem basmak
anlaşılmaz
ne tam üzülebilir nede tam sevinilebilir bir tavır
kişiliğinle çelişkili
yaptıklarınla sorumlu
yaşadıklarınla cezalandırıldığını hissetmek
her gidiş bir var oluş mu?
yoksa her gidiş bir yok oluş mu?
yavaş yavaş bittiğini tükendiğini hissetmekmi
aklının bile ermediği,kalbinin bile cevap vermediği bu tutarsızlık
yaşamaya çalışmak mı?
yoksa yaşadıklarını uzun bir sorgudan geçirip
ömrünü mü çürütmek
sözün kısası hayatına bir anlam katmaya çalıştığın
kendini feda ettiğin aşklar mı?
yoksa bitirdiğin aşklar mı?…

Nette gezinirken buldum bunu, bu şiiri o siteye ekleyen kişinin nicki deepsilence. Eserin sahibi iletişime geçerse onun bilgilerini eklerim.

“Hâlâ seviyorum ama sıkılıyorum. Garip şey” dedi güzel perçemini eliyle yana iterek…
“Onu seviyorum. Asla ayrılmam ama bir yandan da sıkılmaya başladım! Ne zaman bir araya gelsek, yemeğe çıksak, iki çift laf konuşsak, inanamıyorum yaaa, içimden bir sıkıntı buharı yükseliyor sanki, patlayacak gibi oluyorum!”
“Belki de başka dertlerinin yansımasıdır bu” dedim; “hatta yaklaşan evlilikten, sorumluluklardan filan korkuyorsundur. O korkularını sıkıntıyla perdelemediğinden emin misin?”
Dudaklarını büktü. (Devamını Oku)

Senin asıl adın Kırılgan.
Alnında yazıyor..
Gözaltlarına işlenmiş hatta mors alfabesiyle hüznün..
(Devamını Oku)

Gittin…

Dudağıma, çocuksu susuzluğumla asla doyamadığım öpücüklerinden birini kondurup gittin. “N’olur öyle bakma bana” dedin en son… Daha birkaç dakika önce, gözlerimde varlığınla alevlenen yaşam sevincinin yerine, boyun eğmiş, donuk ve daha şimdiden hasretinle kavrulmuş bir karanlığı bırakıp gittin…

(Devamını Oku)