Başımıza ne geldiyse sahiplenme isteğimizden geldi. İnsanları, eşyaları, duyguları, yazıları, kokuları hatta anıları o kadar çok sahipleniyoruz ki onlar olmazsa biz de yok olacakmışız gibi hissediyoruz. Ve öyle oluyor. İpotekli yaşıyoruz hayatı.

Biz birilerine ipotek koyarken onlar da bize ipotek koyuyor. Böyle olunca ben ona sen bana herkes birilerine sahip çıkmaya çalışıyor. Keşke sadece kendimizi sahiplenebilseydik. Hiçbir şeye bu kadar çok bağlanmadan kendi benliğimizi onlarsız bir hiç haline getirmeden önce sadece kendimizi sahiplenebilseydik…

alıntı

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=0Rb-_S8BDUQ[/youtube]