Önceden başımızı yastığa yasladığımız da, huzurla uyuyabilirdik. Rahat batıyormuş gibi, “sevdik sevdalandık.” Sonra sevgi, kendisi kadar güçlü nefret dönüşmesin diye, seven yerlerimizi uyuşturduk.. uyuşan kalp öyle bir hale geldi ki, bir daha sevemedik!! /brş.